Miękki znak nie pisze się po literach b, p, w, m, f, r, ż, cz, sz, szcz, z wyjątkiem przypadków, gdy po tych literach pojawia się połączenie miękkiego znaku z o (na przykład трьох, Алфьоров, Верьовкін, Семьоркін).
Miękki znak nie pisze się po literach B, P, W, M, F, R, Ż, CZ, SZ, SZCZ, z wyjątkiem przypadków, gdy po tych literach pojawia się połączenie miękkiego znaku z O (na przykład трьох, Алфьоров, Верьовкін, Семьоркін).
Po Й, samogłoskach, myślniku i na początku słowa użycie miękkiego znaku jest niemożliwe.
Jak wcześniej nazywano miękki znak?
- Litera „ерь” — tak wcześniej nazywano miękki znak — również pojawiła się w alfabecie IX wieku, który stworzyli Cyryl i Metody.
- Litera „ъ” — do 1918 roku nazywano ją „ер” — pojawiła się w IX wieku jako część alfabetu.
- Początkowo litera oddzielała dwie spółgłoski i oznaczała krótki dźwięk samogłoskowy, bez którego nie mogła istnieć sylaba w staroruskim języku.
- Również miękki znak pełnił ważną funkcję gramatyczną.
Do XII wieku za tą literą był przypisany dźwięk.
„Eрь” zaczęto wymawiać bez wysiłku — czyli bez uśmiechu.
Kiedy w XII wieku nastąpił upadek zredukowanych i zniknęły krótkie samogłoski, proces ten dotknął także „ерь”: zniknął on z sylab lub uległ transformacji.
A nieakcentowane litery stały się „uciekającymi”: na przykład, słowo „лев” w dopełniaczu zaczęto pisać „льва” i wymawiać „л” z miękkością — to był „reztka” po „ерьu”.
Co się wydarzyło później?
| Rok | Wydarzenie |
|---|---|
| 1904 | Cesarska Akademia Nauk rozpoczęła rozważania dotyczące wykluczenia zbędnych liter. |
| 1911 | Prace Komisji Ortograficznej zostały zakończone. |
| 1918 | Najwyższa Rada Gospodarki Narodowej nakazała usunięcie „ъ” z wszelkich druków. |
| 1928 | Komisarz ds. Edukacji uznał, że zastąpienie „ъ” apostrofem nie odpowiada zasadom. |
Zastąpił ją apostrof lub myślnik. Po 10 latach, w 1928 roku, Komisarz ds. Edukacji uznał, że zastąpienie „ъ” apostrofem nie odpowiada zasadom języka.
Tak więc decyzją władzy radzieckiej „ер”, dziedzic kościelnosłowiańskiej gramatyki, zniknął z współczesnego języka i pozostał jedynie jako znak rozdzielający.
Funkcje miękkiego znaku są nieco szersze.
Jak pisze się znak ъ i ь?
| Znak | Użycie |
|---|---|
| Znak ъ | Po przedrostkach kończących się na spółgłoski, przed literami: е, ё, ю, я |
| Znak ь | W pozostałych przypadkach (nie po przedrostkach) przed samogłoskami: е, ё, ю, я, и |
Twardy znak wskazuje, że po spółgłosce jotowana litera samogłoskowa oznacza nie miękkość spółgłoski, a dwa dźwięki: я – [йa], е – [йe], ё – [йo], ю – [йu]: _объять, съезд, съёмка.
Miękki znak pełni analogiczną funkcję rozdzielającą przed я, ю, е, ё, и w środku słowa nie po przedrostku.
Znak rozdzielający – sygnał do czytania następnej litery jako „й + samogłoska”.
Oprócz funkcji rozdzielającej, miękki znak pełni jeszcze jedną ważną rolę: służy do oznaczania samodzielnej miękkości parnej spółgłoski na końcu słowa i w środku słowa przed spółgłoską: конь, банька.
Jak miękki znak oznacza miękkość spółgłosek?
Miękki znak oznacza miękkość spółgłoski L przed dowolnymi spółgłoskami: мальчик, бурильщик, мыльница (przed miękkimi [cz’], [szcz’], [n’]), tylko, скользко (przed twardymi [k], [s]).
Jednym ze sposobów oznaczania miękkości spółgłosek (oprócz szumiących) na piśmie jest użycie miękkiego znaku.
Miękki znak oznacza miękkość spółgłosek (oprócz szumiących) na końcu słowa: боЛЬ, тетраДЬ, пяТЬ, фонаРЬ i tak dalej, oraz w środku słowa przed twardą spółgłoską: воЗЬМу, пиСЬМо, боРЬБа.
Przed miękkimi spółgłoskami w środku słowa miękkość spółgłosek za pomocą miękkiego znaku nie oznaczana jest zawsze.
Miękki znak po szumiących nie oznacza miękkości spółgłosek.
Na przykład, w słowach доЧЬ i сыЧ ostatni dźwięk spółgłoski jest [cz’], mimo że w pierwszym słowie jest miękki znak, a w drugim go nie ma.
Zasady dotyczące pisowni miękkiego znaku
Aby się nie pomylić w pisowni słów z miękkim znakiem i bez niego po szumiących, należy znać następujące zasady:
- Miękki znak na końcu słów po szumiących pisze się:
- w mianowniku i bierniku rzeczowników rodzaju żeńskiego III deklinacji: молодёЖЬ, ветоШЬ;
- w formie 2. osoby liczby pojedynczej: делаеШЬ, строиШЬ;
- w formie nieokreślonej: береЧЬ, испеЧЬ;
- w trybie rozkazującym czasownika: реЖЬ, маЖЬ;
- przed zwrotnym sufiksem -СЯ i zakończeniem -ТЕ: делаеШЬся, строиШЬся, береЧЬся, маЖЬся, реЖЬте, маЖЬте;
- na końcu przysłówków po literach CZ i SZ: сплоШЬ, вскаЧЬ, a także w przysłówku настеЖЬ.
Czy w języku ukraińskim jest miękki znak?
Miękki znak w języku ukraińskim Miękki znak to litera „ь”, którą na piśmie pokazuje się miękkość dźwięków spółgłoskowych.
Aby unikać błędów podczas szkolnych dyktand, wykonywania zadań domowych i testów NMT, należy przestudiować zasady użycia miękkiego znaku.
Słowa z „Ь”:
- Po literach: D, T, Z, S, C, L, N (łatwo zapamiętać wyrażenie „de ty z’їsi ci lyny”)
- Po literach "D", "T", "S", "S", "C", "L", "N" i "R" w środku słowa przed literą "O"
- Po „L” przed następną literą oznaczającą dźwięk spółgłoskowy.
W słowach z sufiksami:
- -еньк-(a);
- -еньк-(o);
- -оньк-(a);
- -оньк-(o);
- -еньк-(ий);
- -есеньк-(ий);
- -ісіньк-(ий);
- -юсіньк-(ий).
W dopełniaczu rzeczowników rodzaju żeńskiego miękkiej grupy pierwszej deklinacji na -я w liczbie mnogiej.
W dopełniaczu rzeczowników rodzaju średniego druga deklinacja na -нн-(я), -ц-(е) w liczbie mnogiej
W formach czasownikowych trybu rzeczywistego i rozkazującego.
Angielska wersja "soft sign" kaniasy !
Abiturienci często popełniają błędy w pisowni słów pochodzenia zagranicznego, ponieważ rozdzielną wymowę można w nich przekazywać zarówno apostrofem, jak i miękkim znakiem.
Należy osobno rozpatrzyć przypadki, gdy pisze się miękki znak w słowach pochodzenia zagranicznego.
W niektórych słowach po „L” przed spółgłoskami i na końcu szeregu słów według tradycji lub zgodnie z wymową:
Można zauważyć, że z niektórych punktów zasad są wyjątki, a z tych wyjątków są inne wyjątki.
Są słowa w języku ukraińskim, w których uczniowie często piszą miękki znak, chociaż nie powinien się tam znajdować.
Na przykład w słowie „Umanščyna” według norm ortograficznych nie należy stawiać "ь" między literami "n" i "šč".
Zapoznajcie się z głównymi przypadkami i słowami, w których miękki znak nie jest pisany.
Należy być ostrożnym z pisownią nadawanych przymiotników i rzeczowników w celowniku.
Jeśli w niej miękki znak nie jest pisany, nie trzeba go pisać i w pochodnych słowach, jeśli w formie podstawowej słowo pisane jest z „ь”, będzie on też i w innych formach.