Dlaczego gobelin jest drogi?

W dawnych czasach gobeliny były tkane ręcznie, dlatego kosztowały bardzo dużo. Jednak od XVIII wieku przyjęło się nazywać gobelinem wyłącznie materiał tkany ręcznie, dwustronny i ciężki. Drogie, wyrafinowane modele wykonuje się na bazie włókien bawełnianych, podczas gdy produkty produkowane masowo wytwarza się z materiałów syntetycznych. Materiał ten cechuje się wysoką odpornością na zużycie.

Gobelin posiada ważne cechy. Tkanina:

  • Jest odporna na promieniowanie ultrafioletowe.
  • Ma specjalne impregnat, który chroni przed zabrudzeniami.
  • Jest przyjemna w dotyku.
  • Posiada doskonałe właściwości antystatyczne.
  • Niemal się nie rozdziera.

Tkanina gobelinowa uważana jest za delikatną, dlatego wymaga odpowiedniej pielęgnacji. Główne wady tego materiału również istnieją:

  • Wysoki koszt.
  • Wytrzymałość i długowieczność.
  • Odporność na działanie agresywnych substancji chemicznych.
  • Praktyczność i łatwość w pielęgnacji.
  • Uniwersalność w użyciu.

Gobelin często używany jest jako obrazy, elementy dekoracyjne i akcesoria. To pozwala stworzyć ciekawy i nietypowy wystrój. Tkanina gobelinowa uznawana jest za delikatną, dlatego wymaga odpowiedniej pielęgnacji. Produkty z gobelinu wymagają specjalnej pielęgnacji.

Co jest trwalsze: żakard czy gobelin?

Tkanina gobelinowa w swojej strukturze jest dość bliska żakardowi, ale ma swoją specyfikę:

  1. po pierwsze, jest jeszcze trwalsza,
  2. po drugie, ma jednolity (często z fabułą) wzór.

Nie jest to dziwne – materiał ten swoimi korzeniami sięga do gobelinów, które tworzone były jako tkane obrazy.

Do czego używa się tkaniny gobelinowej?

Tkanina szeroko stosowana jest do szycia zasłon, narzut, obić mebli i poduszek. Efektowna tekstura i różnorodność sposobów nanoszenia wzoru cenione są przez projektantów wnętrz, którzy używają gobelinowych obrazów i kawałków tkaniny jako dekoracji pokoju, do strefowania i tworzenia akcentów. Gobelin to gęsty materiał, który używany jest do szycia odzieży, akcesoriów i tekstyliów domowych.

Dzięki krzyżowym splotom nici posiada on wyrazistą fakturę i zwiększoną gęstość. Wysoka gęstość tkaniny zapewnia długotrwałe zachowanie wzoru lub ornamentu.

Główne właściwości materiału:

  • nie gromadzi ładunków elektrostatycznych;
  • nie blaknie na słońcu;
  • jest bardzo gęsty;
  • posiada wyraźną fakturę;
  • jest przyjemny w dotyku;
  • mocny i wytrzymały na zużycie;
  • łatwy w pielęgnacji.

Jednocześnie tkanina jest szeroko wykorzystywana zarówno w świecie wysokiej mody, jak i w produkcji masowej odzieży w formie wstawek, naszywek i jako akcent. Najczęściej gobelin używany jest do szycia odzieży wierzchniej: kurtek, kamizelek, płaszczy.

Tkanina gobelinowa ceniona jest przede wszystkim za efektowne przedstawienie wzoru.

Jak nazywa się gobelin ręcznie robiony?

GOBELIN (fr. gobelin) lub SZPALERA – jest jednym z rodzajów sztuki dekoracyjnej, jednostronnym, bezwłosowym dywanem ściennym z kompozycją fabularną lub ornamentalną, tkanym ręcznie poprzez krzyżowe przeplatanie nici. Tkacz przepuszcza nici wątku przez osnowę, tworząc jednocześnie obraz i tkaninę. W Encyklopedycznym słowniku Brockhausa i Efrona gobelin definiowany jest jako „tkany dywan ręcznie robiony, na którym wielobarwna wełna i częściowo jedwab odtwarzają obraz na specjalnie przygotowanym kartonie bardziej lub mniej znanego artysty". Również obecnie gobelin (szpalera) ręcznie robiony pozostaje kosztownym dziełem. Także współczesne autorskie dywany są tak nazywane.

W języku rosyjskim stosowane są jednocześnie dwa terminy: „szpalera” i „gobelin”, oznaczające każde tkaninowe dzieło. Od nazwy miasta Arras, gdzie w XIV wieku rozkwitała produkcja jaskrawych szpaler z zastosowaniem złotych i srebrnych nici, takie dywany w Europie nazwano ARRAZI (wł. arazi) lub ARRAS (kat. drap de raz, ang. arras). Zdaniem specjalistów terminem „gobelin” należy określać jedynie dzieła manufaktury Gobelinów, natomiast wszystkie inne – nazywać szpalerami. Słowo „GOBELIN” pojawiło się we Francji w XVII wieku, gdy otwarto tam królewską manufakturę Gobelinów. Technika ręcznego tkania jest pracochłonna, jeden mistrz jest w stanie wykonać w ciągu roku około 1—1,5 m² szpalery.

Dodaj komentarz